2022 bedankt, 2023 wees welkom

2022, zo cliché maar zo ontzettend waar het is voorbij gevlogen. Een jaar wat ontzettend verdrietig is gestart met het overlijden van mijn schoonvader en Marcel die op dat moment in het ziekenhuis lag maar ook het jaar waarin ik eindelijk mijn zo gewenste verpleegkundige diploma behaalde en ik mijn speldje kreeg. We zijn op vakantie geweest naar Italië. Stijn werd 18 jaar dus geen minderjarige meer in dit huishouden maar allemaal volwassen mensen. We hebben nieuw leven mogen verwelkomen in de familie en we hebben zoveel mooie momenten gehad als gezin, dat het teveel is om op te noemen. Het was wederom een jaar van ups en downs en zeer waarschijnlijk zal dat ook in 2023 voortzetten. Ups en downs is ook goed, dat betekent namelijk dat je leeft.

2022,

Er zijn veel dingen die ik geleerd heb in 2022 en zeker niet alleen op vakgebied maar ook als persoon heb ik zoveel geleerd. Ik heb geleerd dat het goed is als je soms om hulp vraagt en ik heb ook geleerd dat liefde een belangrijke factor is. Wist ik dat niet?!? Natuurlijk wist ik dat wel maar soms raken dingen uit het zicht en zeker in tijden van grote stress. Ik heb mijn oude gewoontes en rituelen weer opgepakt, ze geven me rust en ik kan me altijd even terugtrekken in de natuur. Ik herinner me weer dat als ik dingen met liefde blijf doen, dit altijd weer bij me terugkomt. Nil nequit Amor, kreeg ik ooit als reactie terug toen ik Amor vincit omnia deelde en beiden hangen nu in mijn werkhok. Als reminder dat zolang ik mijn leven maar in liefde leef, dan komt alles goed. En wat goed is, ja dat zien we dan wel weer. 

2023,

we weten niet wat het gaat brengen. We hebben immers geen glazen bol (nouja ik wel dan) maar wat ik bedoel is dat niemand echt zeker weet hoe de toekomst gaat verlopen. We hebben keuzes die we maken en van daaruit ontspringt het leven zich verder. Wel heb ik gemerkt dat er een verandering plaats vindt in ons gezin. Robin en Lobke wonen weer bij ons sinds juli dit jaar en dat is gezellig maar voor allen denk ik soms ook anders. Niet zwaar hoor maar als je op jezelf gewoond hebt en je bent ineens weer onder moeders vleugels is denk ik niet wat je in gedachten had. En daar komt dat bij dat Marcel een achteruitgang aan het doormaken is in zijn ziekteproces. Voor hem zeker een uitdaging, spannend hoe hij zijn werk kan blijven invullen, is dat nog haalbaar en tot hoever gaat deze achteruitgang. Veel ritjes naar het ziekenhuis in Zwolle en ik probeer dat op te vangen door anders mijn werk in te delen. Mantelzorger zijn is niet het juiste woord, we zijn getrouwd in voor en tegenspoed. Leuk? Nee, dat niet. Soms komen hierdoor vriendschappen op een lager pitje te staan omdat ik het niet kan combineren en er zijn er ook die ervoor kiezen om uit ons netwerk te stappen en dat is ook goed. Het is wat het is, is onze nieuwe spreuk geworden. Het is veel maar ik doe het in liefde, mijn werk als verpleegkundige en mijn creatieve werk. Voor het eerst in tijden heb ik kerstkaarten gekocht en niet getekend en heb ik het gevoel dat het prima is dat mijn creatieve werk niet heel veel van me vraagt. Tja komen ze weer keuzes.

2023, ik kan niet wachten tot je er bent. Ik heb namelijk zoveel leuke momenten nog te beleven en wil nog zoveel avonturen aangaan met Marcel en de kinderen en bonus-kleinkinderen. Dus kom maar op!!! Dit is het langste blog wat ik ooit geschreven heb, maar het is ook een lang en enerverend jaar geweest. Dus ik sluit af met de beste wensen.

Iedereen hele fijne feestdagen en een mooi 2023 gewenst. 

Zorg voor jezelf en voor elkaar en tot in het nieuwe creatieve jaar. Liefs Talien